Κεντρική Σελίδα των Αρχείων     Περιεχόμενα     Κεφάλαιο 1

        Ο αναγνώστης θα παρατηρήσει ορισμένες σαφείς αποκλίσεις από τις συνηθισμένες και γνωστές απόψεις σχετικά με την Αμερική και το παρελθόν της. Από την αρχή-αρχή, είναι φανερό ότι οι απαρχές της αμερικανικής ιστορίας δεν αναζητούνται στην Ευρώπη, αλλά εδώ στην Αμερική, μεταξύ των λαών που κατοικούσαν αρχικά αυτήν την χώρα, ενώ τα χαρακτηριστικά των διαφόρων περιοχών της χώρας αντιμετωπίζονται ως αναγόμενα ευθέως στα ποικίλα χαρακτηριστικά και τα έθιμα των πρώτων φυλών στα ίδια μέρη. Οι φυλές των ινδιάνων θεωρούνται, όχι ως βάρβαροι που δεν δημιούργησαν τίποτε το σημαντικό, αλλά ως οι πραγματικοί θεμελιωτές των καλύτερων και σπουδαιότερων πλευρών των σημερινών αμερικανικών θεσμών: ομοσπονδία, δημοκρατία, ταχυδρομική υπηρεσία, γραπτά συντάγματα, η ιδέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι μεταξύ των πολλών που, σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή της ιστορίας, η σύγχρονη Αμερική οφείλει στους ερυθρούς προκατόχους της. Και, κατ' επέκτασιν, η άφιξη των λευκών λαών στην Αμερική, η οποία, κατά την καθιερωμένη άποψη, που θέλει την αμερικανική ιστορία να ξεκινά από την Ευρώπη, υπήρξε μια σειρά από ανακαλύψεις, αντιμετωπίζεται εδώ ως μια σειρά εισβολών από την Ευρώπη από μέρους ενός βαρβάρου πληθυσμού, που δεν εννοούσε τίποτε από τους αμερικανικούς θεσμούς. Μέσα όμως από την ίδια την διαδικασία καταλήψεως της ηπείρου, οι εισβολείς απέκτησαν, τουλάχιστον κατά ένα μέρος, πολλούς από τους τρόπους ενεργείας που βρήκαν σε αυτήν την πλευρά του ωκεανού, και εκπολιτίσθηκαν, εκπολιτίζοντας μάλιστα και τις αρχικές τους πατρίδες, στην πορεία.

        Εξ αιτίας αυτής της οπτικής για την καταγωγή της αμερικανικής ιστορίας, ίσως ο αναγνώστης να νομίσει στη αρχή πως έχει να κάνει με την ιστορία των ινδιάνικων φυλών. Τίποτε αναληθέστερο. Δεν επιχειρείται η εξέταση των ινδιάνων καθ' εαυτών, παρά μάλλον η ιστορία του αμερικανικού λαού από τα πρώτα χρόνια μέχρι τις μέρες μας –των ινδιάνων, δηλαδή, όταν κατοικούσαν την Αμερική, και στη συνέχεια των εισβολών και της συνεπακόλουθης μεταβαλλόμενης φύσεως του Αμερικανικού πληθυσμού, πάντοτε όμως σε στενή συνάρτηση με τον λαό της Αμερικής. Η ιστορία λοιπόν δεν εξετάζεται από την πλευρά της καταγωγής, παρά μάλλον του τόπου. Η ιδέα που αναπτύσσεται είναι ότι σε κάθε τόπο υπάρχει μια ορισμένη συνέχεια της παραδόσεως, η οποία επιμένει παρά τον μεταβαλλόμενο χαρακτήρα του πληθυσμού του – όχι επειδή τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά το επιβάλλουν, όπως υπέθεσαν ορισμένοι, αλλά μάλλον επειδή κάθε διαδοχικό κύμα εισβολής ή μεταναστεύσεως αποκτά τις παραδόσεις από τους προηγουμένους κατοίκους της περιοχής.

        Για εκείνους που έχουν συνηθίσει να διαβάζουν μέσα στην αμερικανική ιστορία την αντίληψη πως η κυβέρνηση έχει πάντα δίκηο, ή πως ο λαός ακολουθεί πάντα την κυβερνητική εξουσία, ή πως είναι αντιαμερικανικό να παίρνει ο λαός τον νόμο στα χέρια του, αυτή η εκδοχή της αμερικανικής ιστορίας θα φάνταζε ίσως κάπως σκανδαλώδης. Και όμως ο συμπιλητής αυτής της "φυλετικής εκδοχής της αμερικανικής ιστορίας" αισθάνεται ότι αυτή η εκδοχή είναι αυθεντικότερα αμερικανική από εκείνη που που προάγει τις κυβερνητικές εκδοχές πατριωτισμού, γιατί αυτή ζωντανεύει και αντιπροσωπεύει πολύ καλύτερα τις αρχές της Διακηρύξεως της Ανεξαρτησίας, όπου βρίσκονται τα πραγματικά θεμέλια της μεγαλύτερης Ομοσπονδίας του κόσμου. Και ασφαλώς δεν αποτελεί υποτίμηση η αναγωγή αυτής της ομοσπονδίας στην πρώτη ομοσπονδία του κόσμου, και στην πρώτη δημοκρατική ομοσπονδία, που και οι δυο προήλθαν μέσα από την ίδια χώρα.

        Υπάρχουν και άλλα σημεία διαστάσεως από την καθιερωμένη ιστορία των σχολικών βιβλίων, όπως: η απεικόνιση της Αμερικής ως μιας χώρας όπου οι λαϊκές εξεγέρσεις υπήρξαν ο κανόνας μάλλον παρά η εξαίρεση, και μάλιστα ως της πηγής και της εμπνεύσεως παρόμοιων εξεγέρσεων ανά τον κόσμο. Η περιγραφή του Γεωργίου Ουάσινγκτον, όχι ως του ήρωα της Αμερικανικής Επαναστάσεως, που θεωρείται συνήθως, παρά μάλλον ως κάποιου που δεν πολυσυμπαθούσε την δημοκρατία, και που τελικά ανέτρεψε με συνομωσία το πολίτευμα που είχε καθιερώσει η Επανάσταση. Η ύπαρξη μιας Πρώτης Δημοκρατίας (με τον Ιωάννη Χάνκοκ πρώτο πρόεδρο) που αντιπρσώπευε την Αμερικανική Επανάσταση, και μιας Δεύτερης Δημοκρατίας που αντιπροσώπευε μια πολιτική αντεπανάσταση. Το προ-επαναστατικό συνεργατικό εργοστάσιο, και το σύστημα της πολιτικής ανυπακοής στην Μασαχουσέττη. ΄Η οι διάφορες ιδιαίτερες θεωρίες οικονομικών και πολιτικών λειτουργιών και αναπτύξεως, όπως παρουσιάζονται εδώ. Ολα αυτά θα είναι χωρίς αμφιβολία δύσπεπτα για τον μέσο αναγνώστη. Ως προς αυτό, λέμε μονάχα πως ό,τι παρουσιάζεται εδώ είναι απλώς μια νέα εκδοχή των συμβάντων, βασισμένη εν μέρει πάνω σε θρύλους και παραδόσεις εκείνων που υποστηρίζουν ότι αποτελούν την συνέχεια, μέσα στην σύγχρονη Αμερική, της φυλετικής οργανώσεως ενός έθνους των παλαιών ινδιάνων της Νέας Αγγλίας. Ωστε, ακόμη και η ύπαρξη αντιφάσεων στην ιστορία όπως παρουσιάζεται εδώ δεν θα αποτελούσε έκπληξη. Ας ελπίσουμε όμως πάλι, ότι η καινούργια άποψη θα κάνει τον αναγνώστη να "το ξανασκεφθεί" – ότι θα διεγείρει το ενδιαφέρον του, και θα τον κάνει να επανεξατάσει πολλά πράγματα που τα θεωρούσε δεδομένα σχετικά με αυτήν την χώρα.

        Ακόμη και υπό το τοπικιστικό πνεύμα που διέπει το έργο, εκθειάζοντας την Νέα Αγγλία έναντι της Νέας Υόρκης και του Νότου, η άποψη καθόλου δεν σκοπεύει να υποστηρίξει ή να δικαιώσει τις διάφορες ενέργειες των αρχών σε αυτή την περιοχή, παρά μάλλον να αναδείξει την αντίσταση που τόσο συχνά προκάλεσαν αυτές οι ίδιες αρχές. Οι Πουριτανοί και οι Προσκυνητές δεν παρουσιάζονται ούτε ως τα ηρωϊκά πρωτοπόρα πνεύματα περί των οποίων διαβάζουμε στις εκδοχές της ιστορίας από την Νέα Αγγλία, ούτε ως οι κακοποιοί και οι στενόμυαλοι ρατσιστές που μας παρουσιάζουν οι εκδοχές της Νέας Υόρκης και του Νότου. Εμφανίζονται μάλλον, κατά την άποψη εκείνων που εργάζονταν ανάμεσά τους ως αντιπρόσωποι του παλαιότερου ινδιάνικου πολιτισμού, ως καλοπροαίρετοι αλλά αργόστροφοι μαθητές των ινδιάνων, πότε εχθροί και πότε φίλοι, ως ό,τι καλύτερο πάντως είχε να προσφέρει ο νέος εισβάλλων πολιτισμός, σε μεγάλο βαθμό εξ αιτίας της επαφής τους με το καλύτερο τμήμα της παληάς ινδιάνικης κουλτούρας. Και θα ήταν επίσης φυσικό για μιαν οργάνωση που υποστηρίζει ότι έχει τις ρίζες της στο Μιντλέσεξ να επικεντρώνει την ιστορία της γύρω από αυτήν την περιοχή της χώρας.

        Η φυλή, που αφηγείται εδώ την αμειρικανική ιστορία, επιθυμεί να εμφανίσει την εκδοχή της για τα περασμένα γεγονότα αυτής της ηπείρου, όχι ως αποτέλεσμα κοπιώδους έρευνας από μέρους οποιουδήποτε ατόμου ή ομάδας ατόμων, αλλά ως ένα είδος εξιστορήσεως βασισμένης στις δικές της παραδόσεις, όπου τα επαληθευμένα γεγονότα και ημερομηνίες χρησιμοποιούνται απλώς για να συνδέσουν το σύνολο σε μια ενιαία συνέχεια. Και επλίζεται τουλάχιστον ότι θα αποτελέσει μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική ιστορική εκδοχή, και θα διαβαστεί ως τέτοια.